BAŞARININ SIRRI

İkinci istiklal savaşımın yapıldığı bugünlerde ortaya bir anayasa değişikliği teklifinin gelmiş olması çok yanlış oldu. Bu teklifi hazırlayanlar keşke Türk Milletinin bağımsızlığını nasıl kazandığını araştırsalardı.

Bağımsızlık savaşında düşmana son darbe 30 Ağustos 1922 tarihinde Dumlupınar’da vuruldu. Bu zafer Türk Milleti’nin ebediyete kadar yaşatmaya kararlı olduğu Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşuna kapı açtı.

Bu büyük zaferin nasıl kazanıldığını başkumandan Mustafa Kemal Atatürk 4 Eylül 1922 tarihinde TBMM’ne şöyle anlatıyor:

“…Bu eser, Türk milletinin hürriyet ve bağımsızlık fikrinin ölmez âbidesidir. Bu eseri meydana getiren bir milletin evlâdı, bir ordunun Başkumandanı olduğumdan daima mesut ve bahtiyarım.”

Milletin mukadderatını doğrudan doğruya üzerine alarak karamsarlık yerine ümit, perişanlık yerine düzen, tereddüt yerine azim ve iman koyan ve yokluktan koskoca bir varlık çıkaran meclisimizin, yiğit ve kahraman ordularının başında bir asker sadakat ve itaatiyle emirlerinizi yerine getirmiş olduğumdan dolayı, bir insan kalbinin nadiren duyabileceği bir memnuniyet içindeyim.

Kalbim bu sevinçle dolu olarak, pek aziz ve muhterem arkadaşlarımı, bütün dünyaya karşı temsil ettikleri hürriyet ve bağımsızlık fikrinin zaferinden dolayı tebrik ediyorum.”

Bu büyük başarının sırrı işte bu cümlelerde saklı.

Başarı Türk Milleti’ne ait ama bu başarıyı millete kazandıran “Milletin mukadderatını doğrudan doğruya üzerine alarak karamsarlık yerine ümit, perişanlık yerine düzen, tereddüt yerine azim ve iman koyan ve yokluktan koskoca bir varlık çıkaran meclis” var.

Meclisin de yiğit ve kahraman orduları var. Bu orduların da bir asker sadakat ve itaatiyle meclisin emirlerini yerine getirmiş bir başkumandanı var.

Atatürk arkasına Türk milletinin tamamını temsil eden meclisi alarak orduları zafere taşımıştır.

Ordular meclisin ordusudur, kumandan meclisin emrindedir.

Yapılmak istenen anayasa değişikliği sonucu seçilecek cumhurbaşkanı asla güçlü olamaz. Tek yetkili adam bile olmaz; yalnız adam olur.

İkinci istiklal savaşı milletin yarısı ile kazanılamaz. Tıpkı 94 yıl öncesinde olduğu gibi, milletin tamamını temsil eden bir milli meclis ve milli hükümet ile başarı elde edilir.

Bu anayasa değişikliğine evet denirse meclis de millet de ordu da zaafa uğrar. Türk milleti buna izin vermemelidir.